Elefanten i Fjaler

I tekstenOm fotball og menn for alle og ingen skreiv eg om framsyninga Fotballspelet og om verket og kunstnaren sin blinde flekk.

Festivalleiinga meiner at eg med dette gjer det same som Sløseriombudsmannen, ein Facebook-profil som heng ut kunstnarar i «si gransking av korleis byråkratar sløser vekk dine skattepengar». Ein kan jo lure på kven det er festivalleiinga i Fjaler vil skal lese ein slik negativ omtale av ein skribent.

Med støtte frå Fritt Ord skriv eg, ikkje berre om kva scenografi er, men kva scenografi gjer. For den som er interessert i scenografi betyr det at eg skriv om estetikk og kunstnariske val. Men og om produksjonsvilkår for scenografi, om kunst, kjøn og makt – og om blinde flekkar.

Det eg skriv i Fotball og menn for alle og ingen er basert på mi oppleving som publikummar, av framsyninga og panelsamtalen etterpå, og møter og samtalar under festivalen.

I si vranglesing vil ikkje festivalleiinga diskutere møtet mellom den profesjonelle scenekunsten og frivillige amatørar i det frie scenekunstfeltet eller i festival-Noreg. I staden sporar dei av ein viktig debatt. Det gagnar ikkje scenekunsten, ikkje eingong i Fjaler.