Ei tydeleg ansvarsfordeling gir balanse

Dei som har følgt med på mediebildet den siste tida, kan kanskje sitje att med inntrykket at Teater Vestland skal slutte å lage kunst. At teateret skal parkere samfunnsoppdraget sitt. Ingenting kunne vore fjernare frå verkelegheita, og det vil eg gjerne få utdjupe.  Det stemmer at styret har gjort endringar i ansvarsfordelinga mellom teatersjef/dagleg leiar og direktør, dette fordi vi såg behov for å tydeleggjere arbeidsfordeling og utnytte ressursane endå betre. Vi toler godt at det er ulike oppfatningar om dette. Her eig vel ingen sanninga, men nokon sit faktisk med det overordna ansvaret. Og då er vi pliktige til å alltid sjå etter optimale løysingar og iverksetje naudsynte endringar - som for nokre kan opplevast smertefulle der og då. Ved dei aller fleste institusjonsteatera er det ei fordeling av oppgåver mellom ein teatersjef og ein direktør, og det er det gode grunnar til. Det tar vare på dei tilsette og reduserer konfliktar og misforståingar. Teatersjefen kan fokusere på det kunstnarlege arbeidet: repertoarval, skodespelarar, regissørar, kunstnarlege visjonar og kvaliteten på produksjonane. Og direktøren kan konsentrere seg om økonomi, personaladministrasjon, budsjett og drift. Ei tydeleg ansvarsfordeling gir balanse mellom kunst og økonomi i ein organisasjon som skal vare mykje lenger enn den enkelte teatersjefen og direktøren. Men det betyr ikkje at dei to rollene er jamstilte på Teater Vestland. Vi har framleis einleiarmodellen som er vanleg i teaterbransjen, der teatersjefen er dagleg leiar og direktøren er ein tett samarbeidspart. Det vil seie at teatersjefen har siste ordet i alle avgjersler. Det er ein litt underleg tanke at trygg, økonomisk styring skal stå i vegen for kunsten. Eg vil hevde at det er tvert om. Med denne ansvarsfordelinga ligg det godt til rette for å lage scenekunst av høg kunstnarleg kvalitet til folk i heile Vestland. Den jobben skal Teater Vestland halde fram med å gjere, slik teateret har gjort i snart 50 år.